از بندگی تا زندگی

هیأت محبین اهل بیت شهر ششتمد

از بندگی تا زندگی

هیأت محبین اهل بیت شهر ششتمد

اشعار ولادت امام محمد باقر(ع)

اشعار ولادت با سعادت امام محمد باقر(ع(

اشکِ چشمانِ تو از چیست که چون ابر بهار
گوییا قصه‌ی ناخوانده خوددت می‌دانی

جفا
همسفر می‌شوی ای غنچه‌ی من، همنفسم
همره جد و پدر جور و جفا می‌بینی

سرباز
چشم وا کردی در آغوش پر از مهرِ حسین
یعنی از روزِ توّلد دان که سربازِ توأم

همنام
میلاد که باشد این چنین پر آه است
گویا که ز داغِ کربلا آگاه است
او کیست شکافنده‌ی علمِ عالم
همنام محمد بن عبدالله است

عاشورایی
با آمدنش بهار شد شیدایی
در سینه‌ی انتظار شد غوغایی
از گلشن زین العابدین می‌آید
بر اهلِ جهان کودکی عاشورایی

فرمانده
شکر است که یاورِ رقیه آمد
فرزندِ برادرِ رقیه آمد
او همسفر کرب و بلا تا شام است
فرمانده‌ی لشکرِ رقیه آمد

جرعه
دل جرعه بنوش از قدح و جام محمّد
دیگر شده مرهم همه آلام محمّد
بشکفته گلِ پنجم گلخانه‌ی معشوق
او کیست؟ لقب باقر و همنام محمّد

شوق
قلبِ خود را کرده‌ام نیمی و اشکم جاری است
نیمِ آن شاد است و نیمی غرق آه و زاری است
یک طرف از کربلا دارای زخمِ کاری است
قسمتی از شوق این گل، محوِ در دلداری است
این چنین حال و هوایی در وجودم نادر است
عاشقان میلادِ زیبای امامِ باقر است
* * *
شد طوافِ عرشیان مستانه بر گِردِ سرش
گشته زین العابدین مدهوش بوی عنبرش
هر دمی دلخون نماید با دو چشمانِ ترش
فاطمه بنتِ امام مجتبی را مادرش
یعنی ای مادر بدان من نینوایی می‌شوم
عاقبت من کودکی کرب و بلایی می‌شوم
* * *
در میانِ کودکان من هم پریشان می‌شوم
چون رقیه چون سرکینه دیده گریان می‌شوم
شاهدِ سوزِ عطش بر کامِ عطشان می‌شوم
راهیِ شامِ بلا، شامِ غریبان می‌شوم
روز اوّل از قیامِ کربلا من آگهم
وارثِ جدِ غریبم حضرتِ ثاراللهم

وارث
فرشته‌ها ز عرش حق آمده‌اند بر زمین
دسته گلی داده خدا به دستِ زین العابدین
لاله و یاس و یاسمن، گلِ شقایق و چمن
برای دیدنِ رخش، چشمِ همه کرده کمین
گاه همه به زاری و گاه همه به شادی‌اند
گریه به خنده زد گره، خنده به گریه شد عجین
این که به آسمانِ دل در شبِ تیره روشن است
ماه امام باقر است، ماهِ امامِ پنجمین
شد پدرش پورِ حسین، مادر او دختِ حسن
حاصلِ زوج علوی، فخرِ وجود نازنین
بیند اگر به کودگی رنج و مصیبت فزون
وارثِ کربلاست این دشمنِ ظلمِ ظالمین
پای بنه به کوی او از سرِ عشق و معرفت
ذکرِ توسلش شده، مرهمِ زخمِ مؤمنین

جرعه
امشب از هر سو دلم پر می‌کشد
جرعه جرعه جام می‌ سر می‌کشد
امشب این دل را چراغان کرده‌ام
عشق را در سینه مهمان کرده‌ام
جام‌ها را ارغوانی می‌کنم
پیرم اما نوجوانی می‌کنم
هیئتی در سینه بر پا کرده‌ام
نقل و اسپندی مهیا کرده‌ام
پرده‌های شادیِ سبز و سپید
یک به رنگ عشق و یک رنگ امید
امشب آنچه خواسته جانان کنم
پرده‌ها را بر دل آویزان کنم
روی هر یک نام دلبر حک کنم
این دلم را بینِ دل‌ها تک کنم
می‌کنم دعوت همه رگ‌های خود
جمع اعضایم ز سر تا پای خود
عقل و چشم و گوش و لب در انتظار
تا که آید عشقم از شهرِ بهار
لحظه‌ای روشن شد از سبزی نور
گشت این مهمانی‌ام غرقِ سرور
پرده‌ی سینه دمی آمد کنار
گفت عقلم، عاشقان! آمد نگار
گر چه دل بر رنگ سرخی مبتلاست
رنگ دل تعویض شد اکنون طلاست
سینه‌ام شد هیئتی دیوانه وار
ای خدا آمد نگاری تکسوار
قد او عالم کند یک دم اسیر
چشم او بر دشمنان باشد چو تیر
با نگاهش نور بر هر سو زند
با لبانش دم ز الا هو زند
برق دندان‌های او درّ صدف
بهر دیدارش خلائق صف به صف
زلف او با باد غوغا می‌کند
خنده‌اش صدها گره وا می‌کند
کاش می‌شد نوکرِ او می‌شدم
زائر آن چشم و ابرو می‌شدم
کاش می‌شد جیره‌ خوارش بودمی
لحظه‌ای را در کنارش بودمی
کاش می‌شد یک نگاهم می‌نمود
در برش یک دم پناهم می‌نمود
او که بر دل دلبر و تاجِ سر است
پاره‌‌ی قلب بتول و حیدر است
کیست او جز حضرتِ سلطانِ دل
حضرت باقر که شد مهمانِ دل

والانسب
امشب قسمی خورده‌ام ای سینه که باید
دیده به جهان بندم در ذکر نشینم
بی وقفه کنم زمزمه تا جان به سر آید
آن وقت ز خاکِ قدمش بوسه بچینم
آنقدر بگویم ز لبم ذکر که شاید
تا حضرت والا نسب عشق ببینم
* * *
امشب به خودم گفته‌ام ای رند خرابات
برخیز مهیا شو و زن نعره‌ به هر سو
رو کن به همان منشاء پر نورِ عبادات
از او تو مدد گیر به ذکرِ حق و یا هو
یا حضرت سجاد تو ای قبله‌ی حاجات
چشمت شده روشن ز رخ نوگل خوش رو
* * *
این گوهر غلطان که به دریای تو افتاد
از پرتوی علمش همگان درس بگیرند
آن شهد که از هر سخنش جان به همه داد
بین لشکر اندیشه ز او مستند و اسیرند
هر یک صنمی پیش رخش خاک دهد باد
پیش قدمش گو که همه سخت بمیرند
* * *
این است بهشتی گوهر و شمس فروزان
با علم کند کاخ ستم را همه معدوم
هر جا که بُوَد حامی دین حامی قرآن
وین هست همان حجت و آن حضرت معصوم
او کیست که شد کرب و بلا واله و عطشان
ای سینه بگو باقر و پنجم گلِ مظلوم

اختر
پنجمین اخترِ عصمت، وارثِ صبری و حلمی
باقرِ آلِ رسولی، تو شکافنده‌ی علمی
گلرخان پیش رخت می‌میرمند
عالمان از مدد می‌گیرند
مددی ـ مولا امامِ باقر
مددی ـ مولا امامِ باقر (3(گلی از تبارِ عشقی، به دو هستی نورِ عینی
تو حدیثی از بهاری، تو سلاله‌ی حسینی
آمدی گل به جهان افشاندی
کربلا را به همه فهماندی
مددی ـ مولا امامِ باقر
مددی ـ مولا امامِ باقر (3(ای به دیده دیده‌ای تو، معنیِ قرآن ناطق
مکتبت زمینه‌سازِ، مکتبِ جعفر صادق
از ازل عبد و مطیعت شیعه
عاشقِ خاک بقیعت شیعه
مددی ـ مولا امامِ باقر
مددی ـ مولا امامِ باقر (3(

مسافر
بر روی دل نوشتم
با کِلکِ سرنوشتم
هستی تو در سرشتم
درّ گران و نادر
جانم امام باقر
جانم امام باقر(4(از علم تو بگویم
عشق تو را بجویم
کوی تو آرزویم
گردیده سینه طایر
جانم امام باقر
جانم امام باقر(4(ای آشنای دل‌ها
حال و هوای دل‌ها
دارد نوای دل‌ها
بر کربلا مسافر
جانم امام باقر
جانم امام باقر(4(

مدینه‌ی دل
ماه زیبای رجب به سینه تابیده
شروعِ عاشقی  و بهارِ امیده
تو مدینه‌ی دلم یه خونه‌ی نوره
بین اون خونه یه یارِ مثلِ خورشیده
منکه امشب مثلِ طائرم خدا
برا اعتکاف که حاضرم خدا
در پناه عشقِ باقرم خدا
یـــــــا  ـ مولانا مولانا ـ امام باقر(3(مادرش که ثمرِ باغِ حسن باشه
گرمِ دیدارِ رخِ گلِ چمن باشه
پدرش پور حسینی، حضرت سجاد
ناظر چشمای آهوی ختن باشه
این که چشماش یه جهان حقایقه
سبب عاشقی و علایقه
حاصل صنوبر و شقایقه
یـــــــا  ـ مولانا مولانا ـ امام باقر(3(گرمی ماهِ رجب بی‌عشقِ اون سرده
دلِ بی محبّت آقا پر از درده
اون شکافنده‌ی هر چی علم تو دنیاست
علم عالم پیش اون قدش رو خم کرده
هر کی تو سینه‌ی اون ارادته
تو دلش هر روز و شب یه حاجته
خدا شاگردی اون سعادته
یـــــــا  ـ مولانا مولانا ـ امام باقر(3(

شور و بحر طویل

مولا بن علی (3(عاشقا به عشق تو همه به شادی اومدند
شنیدند به حکم تو سکه‌ی اسلامی زدند
یکی فرمان بده تا من و به کویت ببرند
تا به نامت آقاجون سکه دل رو بزنند
این دل بی‌ارزش و اگر که یه نگاه کنی
می‌تونی مثال سکه‌‌ها دل و طلا کنی
* * *
جدّ تو حسین و عباسِ علی عموی توست
به لب امام سجاد گلِ گفتگوی توست
* * *
قربون محبّتت مزدی به نوکرات بده
ما رو با عشق خودت بِکُش ولی برات بده
عیدی همه باشه حکم و جواز بقیع
پشت اون پنجره‌ها راز و نیاز بقیعت
 
مولا مدد ـ مولا مدد ـ مولا مدد ـ مولا مدد (2(علمم کم است، حلمم کم است، جانم پر از درد و غم است
علمم بده، حلمم بده، یاری برایم مرهم است
حاشا کنم، غوغا کنم، در راه دین بی‌دانشم
من از عدو، از جورِ او، محنّت فراوان می‌کشم
با یک سخن، با یک محن، خود غرقِ این دنیا کنم
دل می‌رود، جان می‌دود، او را کجا پیدا کنم؟
شکر خدا، لطف شما، علم الائمه شاملم
مولا مدد، کن بی عدد، تا معرفت یابد دلم

آقام امام باقر(2(ذکر امامِ باقر
هزار تا رمز و رازه
تو خاطرت بمونه
که تو بقیع نیازه
* * *
امشب دلِ خرابم
به عشق اون هوایی
هم زائر مدینه‌ات
هم شده کربلایی
* * *
قیامت قد تو
عالمی کرده دلشاد
نام قشنگ و زیباش
کرده محمد و یاد
* * *
لب از حدیثِ نامش
خسته و سیر نمی‌شه
دل که جوونِ اون شد
تو دنیا پیر نمی‌شه

« السلام علیک یا باقر العلوم (ع)  »

بین نماز ، وقت دعا گریه می کنی
با هر بهانه در همه جا گریه می کنی

در التهاب آهِ خودت آب می شوی
می سوزی و بدون صدا گریه می کنی

هر چند زهر قلب تو را پاره پاره کرد
اما به یاد کرب و بلا گریه می کنی

اصلاً خود تو کرب و بلای مجسّمی
وقتی برای خون خدا گریه می کنی

آب خوش از گلوی تو پایین نمی رود
با ناله های وا عطشا گریه می کنی

با یاد روزهای اسارت چه می کشی ؟
هر شب بدون چون و چرا گریه می کنی

با یاد زلفِ خونی سرهای نی سوار
هر صبح با نسیم صبا گریه می کنی
هفتاد و چند داغ شقایق

تنها تر ین غر یب  دیار  مد ینه  بود

او مرد علم و زهد و وقار و سکینه بود

صد باب علم از کلماتش گشوده شد

در بین عالمان به  خدا بی قرینه بود

این خا نواده  نسل نجات و هدایتند

او نا خدای پنجمی  این  سفینه  بود

نا ن آور  همیشة  هر  کو دک  یتیم

بر شانه های خستة او جای پینه  بود

آتش گرفته باغ  دلش  از  شراره ای

سهم  امام  خستة  ما  زهر  کینه بود

همواره آسمان دلش رنگ لاله داشت

هفتاد و چند داغ  شقایق به سینه بود

دشت نگاه  او پُرِ گلهای اشک  بود

یاد آور حکایت  سقا و مشک  بود

کبوتر غریب

باقر علوم عا لم ،  عا لم آ ل پیمبر

غربت و مظلومیت رو ، برده ارث از بابا حیدر

دلش از غصه گرفته ، غم و دردش بی شماره

غیر اشک چشم خیسش ، دیگه همدمی نداره

از شرار زهر دشمن ، آب شده پیکر خسته ش

غیر آه دل نداره ، مرحمی دل شکسته ش

یه کبوتر غریبه ، بی سر و سامونه حالش

می خواد پر بگیره اما ، سنگ غم خورده به بالش

*

پسرم بیا کنارم ، که دیگه رفتنی ام من

بیا تا برات بگم از ، ظلم و کینه های دشمن

به خدا یادم نمی ره ، اون همه ماتم و آزار

دشنام و سنگهای کینه ، خنده های سر بازار

مونده بود به زیر نعلِِِِِِِِِِِِِ  اسبها لاله های چیده

روی نیزه های بی رحم ، می دیدم سر بریده

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد